Guianan Toucanet / Guyana pepervreter, Ston kuyake

Guianan Toucanet (Selenidera piperivora)

Foto's (klik er op om te vergroten)
© Paul Baker	© Paul Baker	© Dominiek Plouvier
© Steven Wytema	© Steven Wytema	© Daniel Lopez Velasco
© Tomas Willems	© Aernout Nieuwkerk	© Ton Plug

De Guyana pepervreter is een kleine toekan en wordt in Suriname bijna alleen gevonden in het oerwoud en de savanne. Ze leven in kleine groepen in de toppen van de bomen, waar ze vruchten eten. Ze worden meestal in paren gezien, maar er is ook een groepje van 10 gemeld. Ze maken een ratelend geluid en af en toe een yell.
Eerst twee foto's gemaakt door Paul Baker, van toekans die eten van de paars-blauwe vruchten van de Kumbu Palm (Oenocarpus Bacaba), dan volgt een foto gemaakt door Dominiek Plouvier in 1986. Twee foto's zijn gemaakt door Steven Wytema in Suriname in 2005. Ook daarop zie je op de eerste Kumbu vruchten.
Pieter de Groot Boersma maakte een video van een etende Guyana pepervreter op de Brownsberg in mei 2011.

Vogelgeluiden (klik er op om te luisteren)
Geluidsopname van een Guyana pepervreter, Ston kuyake © Otte Ottema

Verspreiding

Elk klein vierkant stelt minstens één waargenomen vogel voor of een groep, grotere vierkanten minstens vier verschillende dagen met waarnemingen en de grootste vierkanten minstens tien. De kleur geeft aan: blauw voor de kustvlakte, geel voor savanne en rood voor het oerwoud.
Niet alle plaatsen in Suriname worden even goed bezocht door vogelaars, dus de verdeling van de vierkanten geeft een indicatie van de plaats van de vogels, maar ook van de vogelaars. Op sommige plaatsen in het zuiden zijn geen observaties van vogels, door ervaren vogelaars, binnen een straal van 60 kilometer.

Voorkomen in diverse zones
kustvlakte (blauwe stippen op de kaart) :
noordelijke savanna (gele stippen (in het noorden)) :
regenwoud onder 400 m (rode stippen) :
regenwoud boven 400 m (rode stippen) :
Sipaliwini savanna (gele stippen (in het zuiden)) :
Blanco als de vogel niet overtuigend is aangetoond in die zone. Data geïnterpreteeerd door Arie Spaans, Otte Ottema en Jan Hein Ribot.

Namen
Wetenschappelijke naam:	Selenidera piperivora
Orde:	Piciformes
Familie:	Ramphastidae, 7 in Suriname
Nederlands:	Guyana pepervreter, Ston kuyake
Engels:	Guianan Toucanet
Sranan ('Surinaams'):	Stonkuyake
Guyana:
Papiamento:
Spaans (Venezuela):	Tucancito pico negro
Portugees (Brazilië):	Araçari-negro
Arowaks:
Carib:
Frans:	Toucanet koulik, Culik

Verdeling van waarnemingen over het jaar	Waarnemingen van broeden over het jaar

The 274 reported observations of this bird in Suriname, mainly for the last 50 years up to 2018, have been grouped by month. More birds on one day are counted as one observation. Of course, if the graph should depict the total number of birds seen, the differences between the months could be much more pronounced.	The reported breeding observations of this bird in Suriname. Most observations are about nest with eggs, some about fledglings, or feeding at a nest or the building of a nest. Of the about 5000 nests and eggs found for all species together, about 1/3 comes from the egg collection of Penard between 1896 and 1905. For some reason most collecting then was done in the first half of each year, so the shown distribution does not necessarily reflect the actual breeding preferences. The main dry season in Suriname is reckoned to be from half August to the end of November, the main wet season from half April to half August, but the the timing of begin and end does vary from year to year. Around March a second dry season often occurs.

Verdeling van waarnemingen over het jaar

Waarnemingen van broeden over het jaar

The 274 reported observations of this bird in Suriname, mainly for the last 50 years up to 2018, have been grouped by month. More birds on one day are counted as one observation. Of course, if the graph should depict the total number of birds seen, the differences between the months could be much more pronounced.

The reported breeding observations of this bird in Suriname. Most observations are about nest with eggs, some about fledglings, or feeding at a nest or the building of a nest.

Of the about 5000 nests and eggs found for all species together, about 1/3 comes from the egg collection of Penard between 1896 and 1905. For some reason most collecting then was done in the first half of each year, so the shown distribution does not necessarily reflect the actual breeding preferences.
The main dry season in Suriname is reckoned to be from half August to the end of November, the main wet season from half April to half August, but the the timing of begin and end does vary from year to year. Around March a second dry season often occurs.

Laatste update: maart 2022 door Jan Hein Ribot. Commentaar of fotos naar: jhribot ( residing at ) gmail (point!) com.
observations can be uploaded to suriname.observation.org or ebird.org ).