Blue-backed Manakin / Prachtmanakin, Blauwmantelmanakin

Blue-backed Manakin (Chiroxiphia pareola)

Foto's (klik er op om te vergroten)
© Carl Beel	© Sean Dilrosun, birdguide	Frans Guyana © Michel Giraud-Audine

Een Prachtmanakin, gefotografeerd door Carl Beel in December 2008 vlakbij het ontspanningsoord Overbridge bij de Suriname rivier. Een heel mooi vogeltje dat danst in de ondergroei op donkere natte plaatsen. Mannetjes dansen door op een dunne tak om beurten op te springen en soms over elkaar heen. En dat alles om een vrouwtje te verleiden. Moet een fantastisch gezicht zijn. De vrouwtjes zijn overigens geheel groen. Ze blijven zoals gezegd in dicht struikgewas , dus een takje heb je zomaar op een foto. Ze zijn niet eens zeldzaam op zulke plaatsen in het kustgebied en de savannegordel, wel in het regenwoud. Otte Ottema nam het geluid op te Onverwacht in januari 2005.

Vogelgeluiden (klik er op om te luisteren)
Geluidsopname van een Prachtmanakin, Blauwmantelmanakin © Otte Ottema, bird guide

Verspreiding

Elk klein vierkant stelt minstens één waargenomen vogel voor of een groep, grotere vierkanten minstens vier verschillende dagen met waarnemingen en de grootste vierkanten minstens tien. De kleur geeft aan: blauw voor de kustvlakte, geel voor savanne en rood voor het oerwoud.
Niet alle plaatsen in Suriname worden even goed bezocht door vogelaars, dus de verdeling van de vierkanten geeft een indicatie van de plaats van de vogels, maar ook van de vogelaars. Op sommige plaatsen in het zuiden zijn geen observaties van vogels, door ervaren vogelaars, binnen een straal van 60 kilometer.

Voorkomen in diverse zones
kustvlakte (blauwe stippen op de kaart) :
noordelijke savanna (gele stippen (in het noorden)) :
regenwoud onder 400 m (rode stippen) :
regenwoud boven 400 m (rode stippen) :
Sipaliwini savanna (gele stippen (in het zuiden)) :
Blanco als de vogel niet overtuigend is aangetoond in die zone. Data geïnterpreteeerd door Arie Spaans, Otte Ottema en Jan Hein Ribot.

Namen
Wetenschappelijke naam:	Chiroxiphia pareola
Orde:	Passeriformes
Familie:	Pipridae, 11 in Suriname
Nederlands:	Prachtmanakin, Blauwmantelmanakin
Engels:	Blue-backed Manakin
Sranan ('Surinaams'):	Blauwmantel-manakin
Guyana:
Papiamento:
Spaans (Venezuela):	Saltaríl;n Dorsiazul
Portugees (Brazilië):	Dançador
Arowaks:
Carib:
Frans:	Manakin tigé

Verdeling van waarnemingen over het jaar	Waarnemingen van broeden over het jaar

The 56 reported observations of this bird in Suriname, mainly for the last 50 years up to 2018, have been grouped by month. More birds on one day are counted as one observation. Of course, if the graph should depict the total number of birds seen, the differences between the months could be much more pronounced.	The reported breeding observations of this bird in Suriname. Most observations are about nest with eggs, some about fledglings, or feeding at a nest or the building of a nest. Of the about 5000 nests and eggs found for all species together, about 1/3 comes from the egg collection of Penard between 1896 and 1905. For some reason most collecting then was done in the first half of each year, so the shown distribution does not necessarily reflect the actual breeding preferences. The main dry season in Suriname is reckoned to be from half August to the end of November, the main wet season from half April to half August, but the the timing of begin and end does vary from year to year. Around March a second dry season often occurs.

Verdeling van waarnemingen over het jaar

Waarnemingen van broeden over het jaar

The 56 reported observations of this bird in Suriname, mainly for the last 50 years up to 2018, have been grouped by month. More birds on one day are counted as one observation. Of course, if the graph should depict the total number of birds seen, the differences between the months could be much more pronounced.

The reported breeding observations of this bird in Suriname. Most observations are about nest with eggs, some about fledglings, or feeding at a nest or the building of a nest.

Of the about 5000 nests and eggs found for all species together, about 1/3 comes from the egg collection of Penard between 1896 and 1905. For some reason most collecting then was done in the first half of each year, so the shown distribution does not necessarily reflect the actual breeding preferences.
The main dry season in Suriname is reckoned to be from half August to the end of November, the main wet season from half April to half August, but the the timing of begin and end does vary from year to year. Around March a second dry season often occurs.

Laatste update: september 2024 door Jan Hein Ribot. Commentaar of fotos naar: jhribot ( residing at ) gmail (point!) com.
observations can be uploaded to suriname.observation.org or ebird.org ).